وای باران باران


       شیشه ی پنجره را باران شست


از دل من اما...

     چه کسی نقش ترا خواهدشست؟

 

آسمان سربی رنگ
     من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
     می پرد مرغ نگاهم تادور 


                                وای باران باران

پرمرغان نگاهم را شست
      خواب رویای فراموشیهاست
      خواب را دریابم
            که در آن دولت خاموشی هاست
 

  من شکوفایی گلهای امیدوم را در رویاها میبینم
     وندایی که بمن میگوید
         گرچه شب تاریک است

           دل قوی دار سحرنزدیک است ...

...

..حمیدمصدق..